Hoe test je prikkelbare darm syndroom?

Er is geen gouden standaard voor de diagnose van het prikkelbare darm syndroom (IBS), en er zijn verschillende tests die kunnen worden gebruikt. Een gebruikelijke test is de lactulose-ademtest, die de hoeveelheid waterstofgas meet die door bacteriën in de darmen wordt geproduceerd. Deze test kan helpen bepalen of iemand bacteriële overgroei in zijn darmen heeft, wat vaak voorkomt bij mensen met IBS.

Een andere veel gebruikte test om IBS te diagnosticeren zijn de Rome III criteria, een set symptomen die artsen gebruiken om IBS te diagnosticeren.

De criteria van Rome III zijn de meest algemeen aanvaarde diagnostische criteria voor het prikkelbare darmsyndroom. Zij vereisen de aanwezigheid van terugkerende buikpijn of ongemak op ten minste drie dagen per maand in de afgelopen drie maanden, geassocieerd met twee of meer van de volgende: verbetering met defecatie, begin geassocieerd met een verandering in de frequentie van de ontlasting, en begin geassocieerd met een verandering in de vorm (uiterlijk) van de ontlasting.

Er is niet één definitieve test voor het Prikkelbare Darm Syndroom (IBS), omdat de symptomen van persoon tot persoon kunnen verschillen. Artsen kunnen verschillende tests gebruiken om de diagnose IBS te stellen, waaronder bloedonderzoek, ontlastingstests en buikscans.

Enkele van de meest voorkomende symptomen van IBS zijn buikpijn of kramp, diarree of constipatie, een opgeblazen gevoel en winderigheid, en misselijkheid. Als u regelmatig een van deze symptomen ervaart, is het belangrijk om met uw arts te bespreken of u misschien IBS hebt.