Jaren geleden, toen ik nog wist wie of wat ik was, werd ik, per ongeluk, lid van Mensa. Ik moest naar aanleiding van een advertentie de thuistest doen en daarna de echte test. Alles is een soort roes en ik heb nooit getwijfeld aan de uitslag. Dat was wel wat vreemd. Gaandeweg ging ik de borrels langs, een weekendje mee met dezelfde rare gozers als ik. Soms was dat best lastig omdat je ‘het’ niet zo onder controle had als normaal.
Een mooie tijd maar ik wilde verder. Ik wilde anderen ontmoeten, verder in het leven komen, ondernemen. Maar wel met andere hoogbegaafden want met die mensen kan ik normaal ruzie maken en normaal functioneren. Bij hen hoef ik mijn grapjes, mijn zienswijze, mijn opmerkingen niet uit te leggen, soms wel even wijzen naar wat ik bedoel en dan komen zij weer met een vervolg er op ipv “hoe bedoel je?”. Leuk!
In deze tijd ontstond het idee van een gebouw waar je altijd naar toe kunt als je behoefte hebt aan contact. Welk contact dan ook. Altijd open, altijd een warm welkom en niet te duur, niet te commercieel. Mensa wilde in mijn beginjaren bij de vereniging ook al een eigen honk hebben maar dat is nooit gelukt. En ik vond en vind dat wel prima want als hoogbegaafde heb ik niet genoeg aan Mensa. Net zo min als dat ik genoeg heb aan welke vereniging dan ook want die hebben een focus. Wel logisch en ze moeten en kunnen niet zonder maar daar is geen ruimte voor tegenspraak, voor iets anders, voor dynamiek zoals het leven wel kan zijn.
Een achttal jaren geleden moest ik weer eens wat met mijn hobby hoogbegaafdheid doen. Die keer werd het een website voor dat gebouw, dat thuis voor hoogbegaafden, voor inspiratie en gezelligheid. Met de website kwam de naam. Iets als “soortgenoten” moest er in en een thuis, een plek waar je jezelf kunt zijn. Het Engelse “peer” was snel gevonden want dat is namelijk lekker kort, en omdat huis en thuis zo hard klonken en niet pasten bij de peer werd het ’t Peerhoes.
’t Peerhoes was geboren en werd langzaam gevuld. Ik vroeg aan bezoekers om hun naam op de site te plaatsen en na wat discussie met een bezoeker bleek: ‘Ik vind dit een goed idee!’. Tegen de 90 namen had ik genoteerd welke interesse hadden. Ik wilde meer mensen, om daarmee ergens een gebouw te ritselen en uiteraard ergens financiering vandaan te krijgen. Het was al snel duidelijk, ik had nog niet het ultieme idee hoe ik daar aan kon komen.
Ondertussen werd mijn eigen onderneming groter, opgebouwd met een compagnon die ook hoogbegaafd is. Logisch… En daar kreeg ik eindelijk wat beter door hoe een bedrijf eigenlijk werkt. Hoe anderen zoals banken, leveranciers en bv. eigenaren van gebouwen hun prioriteiten hadden en hoe die samenwerking meer in detail werkt. En vooral heb ik geleerd hoe je zaken niet moet aanpakken! Dat is misschien nog belangrijker dan al het andere wat ik geleerd heb.
In mei kwam ik een eigenaar tegen die ik ken en ik wist dat hij dat gebouw in Kesteren had. Ik vroeg onschuldig of hij nog een gebouw wist voor mijn Peerhoes en ja, hij had wel interesse. Ik moest wel even aangeven waarvoor ik al die ruimte nodig had, wat de doelgroep is en hoe groot. Wat het verdienmodel is en daarmee, hoe ik de huur dacht te betalen. Over mijn invulling was hij enthousiast genoeg om mij het gebouw in bruikleen te geven voor minstens drie maanden zonder enige kosten, om uit te proberen of er voldoende interesse is van de doelgroep voor ’t Peerhoes.
En nu zijn we in de beslissende fase, de maand september. Nu moet blijken of hoogbegaafden de daad bij het woord voegen en een kleine donatie doen voor ’t Peerhoes waarmee ze aangeven dat ze er gebruik van willen gaan maken. Dat moeten er voldoende zijn om straks door te kunnen gaan. Een bedrijf werkt tenslotte alleen als er geld in en uit gaat in een vloeiende doorgaande beweging.
Op de site die ik gedoneerd kreeg heb ik al veel ideeën opgeschreven die ik heb voor ’t Peerhoes. De meeste activiteiten boeien mij niet of niet meer. Ik ga er straks heen als (startende) hoogbegaafde ondernemers straks om de tafel zitten en hun zaken komen bespreken. Om te zien of er samenwerking kan komen, ideeën opdoen maar ook geven. Lijkt me erg leuk zo 1 of 2 keer per maand.
Daarnaast wil ik daar rustig kunnen biljarten. Dat vind ik leuk. En ik vind het leuk als het heel bedrijvig is en er van alles tegelijk gebeurt waar mensen vrolijk en geïnspireerd door raken. En heel af en toe lijkt het me ook leuk om op radio Peerhoes te komen met een leuk verhaal. De rest laat ik aan de rest want dat is niets voor mij. Later, als er meerdere Peerhoezen zijn wil ik overal wel even kijken en als ik nog ouder ben dan ga ik regelmatig ergens vakantie houden. Mooi rustig aan met af en toe een goed gesprek, wat biljarten en jonge ondernemers de kneepjes bijbrengen van dat mooie vak.. ik geniet er nu al van. Want haast hoef je niet te hebben dan in vergelijk met een borrel of weekend. In ’t Peerhoes heb je alle tijd want het is altijd open! Rustig aan contacten opbouwen, lekker leven als hoogbegaafde.
En dan vergeet ik de Kerst en de zomer. Vervelende tijden voor mij want dan gebeurt er helemaal niets spannends in mijn omgeving. Dan wil ik graag in ’t Peerhoes wat zingen, wat gek doen en rustig de krant lezen. Lekkere koffie erbij en wat biljarten. En met plezier kijken naar al die bezoekers die hun interesses of hobby uitleven in ’t Peerhoes.
Maar goed, nu nog een droom die bijna kan uitkomen, dat Peerhoes. Zonder enthousiaste doelgroep kan geen bedrijf en ook niet ’t Peerhoes overleven. Ik vraag dan ook aan iedereen om te helpen zodat ik kerst kan vieren in ’t Peerhoes en zij kunnen doen wat zij graag willen in ’t Peerhoes. Dan zijn we beide gelukkig.
, Willem Wind
www.peerhoes.nl
Wat een geweldig initiatief! Ik denk echt dat er op deze manier een behoefte wordt vervuld. Ik ben heel erg benieuwd hoe het er nu voorstaat met het ’t peerhoes!