Mijn leven als kindermedium

Ik werk als kindermedium, ik doe online readings waarbij ik inzicht geef in de belevingswereld van het kind. Ik beschrijf hoe het kind de wereld beleeft, wat zijn talenten zijn, wat de knelpunten zijn en waar hij behoefte aan heeft. Dit geeft ouders handvatten en inzicht.

Ik heb er niet bewust voor gekozen om medium te worden, ik ben er, zeg maar, zo ingerold. Als kind was ik al zeer gevoelig, voelde de emoties en gevoelens van anderen, al had ik dat destijds niet door, ik dacht dat alles wat ik ervaarde van mezelf was. Dat ik het ene moment heel blij was en het andere moment heel eenzaam, dat hoorde gewoon bij mij.

Toen ik op latere leeftijd eens op een spirituele beurs liep, kwam ik in gesprek met een jongen die me, na het horen van mijn verhaal, aanraadde om een cursus mediumschap te gaan doen. Hij herkende het constant aanvoelen van andermans emoties, het overweldigd worden op drukke plekken als winkels en ziekenhuizen en het moe zijn van altijd zoveel prikkels binnen krijgen.

Ik moest eerst lachen, bij een medium dacht ik aan een vage vrouw in een lang gewaad, achter een tafeltje vol kaarsen, kaarten en een glazen bol. Iemand die de toekomst kon voorspellen, dat was echt niks voor mij. Maar de jongen legde me uit dat hij zich in de cursus had leren afsluiten voor de constante stroom aan prikkels. Hij kon het nu aan en uit zetten en had meer rust in zijn leven.

Dat sprak me wel aan, meer rust in mijn leven. Ik gaf me op voor een cursus mediumschap voor beginners en was verbaasd dat mijn medecursisten helemaal geen ‘zweverige geitenwollen sok-types’ waren. Het waren hele normale mensen, mannen en vrouwen met interesse in spiritualiteit. Er werd uitgelegd wat een medium doet en vooral hoe je het doet, veel oefenen dus.

Ik had al snel door hoe ik me kon afsluiten, wat een rust gaf dat. Ook merkte ik dat ik heel snel informatie doorkreeg. In het begin twijfelde ik of ik het niet gewoon zat te verzinnen maar na veel oefenen merkte ik een verschil tussen mijn eigen gevoel en gedachten en de informatie die ik van of voor anderen kreeg. Ik vond het vooral mooi dat ik mensen iets waardevols kon geven, een boodschap van een nabestaande, een bevestiging of inzicht in een situatie.

Na deze cursus heb ik dan ook de cursus mediumschap voor gevorderden gedaan, met fotoreading, gidscontact en psychometrie (het aanvoelen van energie of verkrijgen van informatie door een voorwerp vast te houden). Hierna volgde nog een cursus die ook aandacht gaf aan healing, werken met energie en readings geven voor een groep mensen. Ook al begon ik dit avontuur vol twijfel, het paste wel bij me, het ging me makkelijk af, alsof ik nooit anders had gedaan.

Gaandeweg kreeg ik steeds meer aanvragen van ouders die inzicht in het gedrag van hun kind wilden. Ik vond het zo waardevol om dit voor ouders en kinderen te doen, dat ik besloten heb om hiermee door te gaan. Ook ben ik online gaan werken, zo kan ik meer mensen helpen en doe ik de readings wanneer ik zelf de rust ervoor heb. Informatie komt namelijk juist binnen wanneer je je ontspant en het toelaat en niet wanneer je het krampachtig probeert op te roepen, dan lijkt het juist te blokkeren.

Voor een reading heb ik een foto en de naam van het kind nodig. Ik verplaats me in het kind en schrijf dan op hoe het kind de wereld om zich heen beleeft, welke emoties zijn er, waar heeft het kind het moeilijk mee en wat heeft het kind nodig? Vaak geeft het kind zelf dingen aan, en vaak krijg ik informatie over wat het kind verder zou kunnen helpen.
Ook laat ik het kind zelf iets vertellen door middel van automatisch schrift.

Hoewel het voor mij nu een heel natuurlijk iets is geworden, vind ik het zelf nog steeds wonderlijk hoe dit werkt. Meer informatie en een voorbeeld van een reading vind je op mijn website www.praktijkdewortelkindjes.com.

,Shirley Jansen