Op ongeveer dezelfde leeftijd vertonen alle zich ontwikkelende kinderen vergelijkbare patronen van spraak- en taalverwerving. Bij autisme is er echter geen duidelijk patroon tijdens het eerste jaar[1].
Vocalisatie en brabbelen kunnen worden beschouwd als de eerste uitingen van taalontwikkeling[2]. Zelfs van huilen wordt gedacht dat het meer is dan alleen een reflex en beter begrepen kan worden als een motorische reactie op angst gevolgd door geluid. Het geluid van huilen lijkt informatie te bevatten die de relatie tussen baby en verzorger beïnvloedt, omdat volwassenen immers anders reageren op het gehuil van baby’s met een hoog risico en baby’s met een laag risico. Het huilen van baby’s met een hoog risico verschilt niet alleen akoestisch, maar wordt ook anders ervaren – als een signaal dat er speciale aandacht nodig is[3]. Hoewel huilen formeel niet als een taal kan worden gedefinieerd, dient het als een hulpmiddel dat baby’s doorgaans gebruiken om met hun moeders te communiceren. Al in dit stadium spreken moeder en kind ‘dezelfde taal’.
Onderzoek heeft aangetoond dat al in de eerste maanden baby’s, die later met autisme worden gediagnosticeerd, een ander huilpatroon vertonen dan baby’s met andere soorten ontwikkelingsstoornissen en zich ‘normaal’ ontwikkelende baby’s. Onderzoekers suggereren dat atypische vroege vocale oproepen (dus huilen) een vroege biomarker voor autisme kan zijn (of in ieder geval voor een subgroep van kinderen met Autisme Spectrum Syndoom ofwel ASS), en dus kunnen helpen bij vroege detectie[4].
Wetenschappers onderzochten de akoestische eigenschappen van het huilen van twee groepen baby’s van 6 maanden oud: baby’s met een risico op autisme en baby’s met een laag risico[5]. De baby’s met een verhoogd risico (later gediagnosticeerd met autisme) produceerden pijngerelateerde kreten met een hogere toonhoogte, dan baby’s met een laag risico. De auteurs concluderen dat verschillen in huilen kunnen worden gezien als een vroege manifestatie van een atypische affectieve toestand, die waarschijnlijk een rol zal spelen bij de stoornissen in sociale communicatie.
Omdat atypisch huilen bij autisme moeilijk te begrijpen is, kan het de kwaliteit van de verzorging door de ouders negatief beïnvloeden[6].
[1] Saint-Georges et al: What studies of family home movies can teaches us about autistic infants: A literature review. Research in Autism Spectrum Disorders – 2010
[2] Chericoni et al: Pre-linguistic vocal trajectories at 6-18 month of age as early markers of autism in Frontiers in Psychology – 2016
[3] Lester, Zeskind: Brazelton scale and physical size correlates of neonatal cry features in Infant Behavioral Development – 1978
[4] Esposito et al: Cry, baby, cry: Expression of distress as a biomarker and modulator in Autism Spectrum Disorder in International Journal of Neuropsychopharmacology – 2017
[5] Sheinkopf et al: Atypical cry acoustics in 6-month-old infants at risk for autism spectrum disorder in Autism Research – 2012
[6] Kikusui, Hiroi: A self-generated environmental factor as a potential contributer to atypical early social communication in autism in Neuropsychopharmacology – 2017
