Hoe kun je autisme diagnosticeren?

Autisme Spectrum Stoornis kan worden gediagnosticeerd door een proces van eliminatie door te kijken naar iemands gedrag en geschiedenis. Oftewel, artsen kijken of de symptomen van een persoon voldoen aan een van de criteria voor autisme spectrum stoornis zoals beschreven in de DSM-5 handleiding.

Enkele van de gedragingen die kunnen wijzen op autisme zijn: gebrek aan oogcontact, slechte communicatievaardigheden, problemen met sociale interacties, repetitief gedrag en sensorische gevoeligheden. Het zijn meestal de ouders die het eerst merken dat er iets mis is, en zij zoeken vaak medische hulp nadat ze de ontwikkeling van hun kind in de loop der tijd hebben geobserveerd.

Autismespectrumstoornis (ASS) is een ontwikkelingsstoornis die de communicatie en sociale interactie beïnvloedt. Er is niet één test om autisme vast te stellen, maar artsen kijken naar het gedrag en de ontwikkeling van een kind om een diagnose te stellen.

Er zijn drie belangrijke gebieden waar artsen naar kijken bij het stellen van de diagnose autisme:

1. Sociale vaardigheden: Heeft het kind de juiste interactie met anderen? Bijvoorbeeld, deelt het kind interesses of reageert het op emoties van anderen?
2. Taal: Spreekt het kind met 18 maanden in volledige zinnen? Of brabbelt het kind of gebruikt het gebaren in plaats van woorden?

Autismespectrumstoornis is een neurologische ontwikkelingsstoornis die wordt gekenmerkt door tekortkomingen in de sociale communicatie en interactie, en beperkte of repetitieve gedragspatronen, interesses of activiteiten.

Enkele veel voorkomende symptomen van autismespectrumstoornis zijn: problemen met verbale en non-verbale communicatie; problemen met sociale interacties (bv. moeite met het begrijpen van gebaren of gezichtsuitdrukkingen); repetitief gedrag en/of beperkte interesses; moeilijkheden met het aanpassen aan nieuwe omgevingen of veranderingen in routine.

Als u vreest dat uw kind een autismespectrumstoornis heeft, moet u een arts raadplegen die een diagnose kan stellen. Er is niet één "test" voor autismespectrumstoornis, maar er kunnen verschillende onderzoeken worden gebruikt om de diagnose te stellen.

Autisme kan worden vastgesteld door te kijken naar het gedrag en de ontwikkeling van een kind. Als een kind op tweejarige leeftijd niet spreekt, problemen heeft met sociale interacties en repetitief gedrag vertoont, kan het autisme hebben.

Er is niet één test om autisme vast te stellen. In plaats daarvan gebruiken artsen verschillende instrumenten, waaronder vragenlijsten, klinische observaties en tests van taal- en cognitieve vaardigheden.

De diagnose autisme kan verwoestend zijn voor ouders, maar er is hulp beschikbaar. Met een vroege diagnose en behandeling kunnen kinderen met autisme leren communiceren en omgaan met anderen.