Welke wetenschap studeert sociale intelligentie?

Er zijn een paar verschillende wetenschapsgebieden die sociale intelligentie bestuderen.

Een daarvan is de evolutionaire psychologie, die bekijkt hoe sociale intelligentie in de loop der tijd is geëvolueerd en hoe die ten goede komt aan overleving en voortplanting. Een ander is de cognitieve neurowetenschap, die de neurale mechanismen onderzoekt die ten grondslag liggen aan sociale cognitie. En tenslotte is er de ontwikkelingspsychologie, die onderzoekt hoe sociale intelligentie zich gedurende het hele leven ontwikkelt.

Sociale intelligentie is op verschillende manieren bestudeerd, maar een gangbare aanpak is om te kijken naar de hersenfunctie die ten grondslag ligt aan sociale vaardigheden. Onderzoekers hebben MRI's en andere beeldvormingstechnieken gebruikt om te kijken welke delen van de hersenen actief zijn wanneer mensen verschillende sociale taken uitvoeren, zoals het lezen van gezichtsuitdrukkingen of het begrijpen van andermans standpunten.

Sommige studies suggereren dat mensen met sterke sociale vaardigheden meer activiteit hebben in bepaalde delen van de hersenen, zoals de frontale kwabben en de insula. Andere suggereren dat er een verband bestaat tussen sociale vaardigheden en de hoeveelheid grijze stof (zenuwcellen) in bepaalde delen van de hersenen.

De meeste onderzoeken naar sociale intelligentie worden uitgevoerd op dieren in een laboratoriumomgeving. Onderzoek naar sociale intelligentie bij mensen is vaak gericht op neurologische stoornissen zoals autismespectrumstoornis.

Een studie die keek naar de rol van oxytocine in de menselijke sociale intelligentie vond dat het hormoon in verband werd gebracht met betere prestaties op tests van emotionele herkenning, gezichtsuitdrukking lezen, en theorie van de geest. Van oxytocine is bekend dat het een rol speelt bij moederlijke zorg en binding, dus deze studie suggereert dat de effecten ervan op de sociale intelligentie verband kunnen houden met het vermogen ervan om affiliatief gedrag te bevorderen.