Wanneer is borderline stoornis ontstaan?

Borderline persoonlijkheidsstoornis is een geestesziekte die zich manifesteert als een patroon van impulsiviteit en instabiliteit in stemming, relaties en zelfbeeld. Hoewel de precieze oorzaak van borderline persoonlijkheidsstoornis onbekend is, wordt aangenomen dat het het resultaat is van een combinatie van genetische en omgevingsfactoren.

Borderline persoonlijkheidsstoornis werd voor het eerst beschreven in de medische literatuur in de vroege jaren 1930. In die tijd werd het beschouwd als op de "grenslijn" tussen neurose en psychose. In de jaren 1940 en 1950 begonnen psychiaters de borderline persoonlijkheidsstoornis duidelijker te erkennen als een aparte aandoening.

Borderline persoonlijkheidsstoornis zou voor het eerst zijn opgekomen in de vroege jaren 1900. Het duurde echter tot 1980 voordat het formeel werd erkend in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Third Edition (DSM-III).

Borderline stoornis ontstond in de vroege jaren 1900 als een manier om mensen te beschrijven die werden gezien als mensen met een combinatie van symptomen van andere psychische stoornissen. Deze mensen werden vaak gezien als onstabiel, emotioneel en moeilijk te behandelen. Er was geen eenduidige oorzaak of genezing voor borderline stoornis, en het werd vaak gezien als een levenslange aandoening.

In de afgelopen decennia is het bewustzijn van en het inzicht in de borderlinestoornis toegenomen, en onderzoekers hebben nieuwe behandelingen ontwikkeld die kunnen helpen sommige symptomen te verminderen. Toch wordt de borderlinestoornis nog steeds beschouwd als een ernstige psychische aandoening die moeilijk te beheersen kan zijn.